Сакавік, пачуўшы голас цёплага Веснавея, вырашыў, што яму ўжо можна адпачыць. Ды і Яснае Сонейка заўважыла, што надышоў час даць магчымасць другому сыночку Красавіку папрацаваць на Зямлі: “Няхай Сакавік адпачывае, ён зрабіў шмат добрых спраў, адагрэў прыроду ад лёду і снегу, зараз Красавік працягне саграваць расліны і жывёльны свет. Мой сярэдні сынок ласкавы і ветлівы. Яго далікатныя дакрананні дапамогуць новым кветкам расквітнець, дрэвам і кустам зазелянець, а матылькам, пчолкам, чмялям і жучкам пасябраваць з раслінамі”.      Красавік быў вельмі рады, што, нарэшце, і ён зробіць штосьці патрэбнае і карыснае для шчаслівага жыцця на Зямлі. Яго вялікія зялёныя вочы свяціліся ад радасці, калі яму удавалася здзейсніць добрую справу: адагрэць карэньчыкі травы ў нізінах і цяністых месцах Паўночнага лесу, дапамагчы бярозкам і сасёнкам, ялінкам і ліпкам, клёнам і асінам, рабінам і дубам насычыць свае покаўкі сілай так, каб яны змаглі распусціцца і падарыць свету далікатныя зялёныя лісточкі.
     У адзін з самых шчаслівых дзён з паўднёвага боку Паўночнага лесу пачуліся звонкія птушыныя галасы.
     – Да нас ляцяць пералётныя птушкі. Іх вядзе за сабой чараўніца Вясна! – паведаміў цёплы Веснавей.
     Ён яшчэ здалёку заўважыў блакітны, абсыпаны яркімі кветкамі паветраны шалік Вясны і саму зяленавокую прыгажуню з русай касой да пят у тонкім светла-зялёным паліто. Па дарозе яе суправаджала мноства птушыных чарод. Шчаслівыя дразды і сітаўкі, шчыглы і сойкі, дзятлы, зязюлі і іншыя пералётныя птушкі вярталіся дахаты.
     Павітаўшы ўсіх, Вясна паляцела аглядаць сагрэтую клапатлівымі сонечнымі прамянямі паўночную зямлю. А птушкі хутка рассяліліся па сваім старым кватэрам – гнёздам, шпакоўням і дуплам, дзе яны жылі летась. Шмат хто з іх, асабліва маладыя птушкі, упершыню будавалі свае гнёзды. Яны рыхтаваліся ў іх выседжваць з яйкаў, а затым гадаваць і выхоўваць нашчадкаў, маленькіх птушанят.
     – Вялікі дзякуй, Яснае Сонейка! Што б я без тваіх слаўных сыночкаў рабіла, – сказала Вясна. – Вунь яны як усю зямлю адагрэлі, прыроду ажывілі. Малайцы!
     І Вясна пакланілася ў пояс Сонейку і яе працавітым сыночкам – Сакавіку і Красавіку. Чараўніца была радая, што сонечныя браты зрабілі ўсё так, як яна прасіла іх.
     
     Рисунок
     Шейко С. Детский сад №161 ОАО "РЖД". Работа: "Весна - красна". Руководитель: Рымша Н.В.
     
     
      Гэта казка на рускай мове