На змену гарачаму Ліпеню на Зямлю спусціўся апошні памочнік Лета – Жнівень. Гэты юны чароўны прамень быў гэтак жа, як і яго браты, вельмі рады, што Яснае Сонейка адпусціла яго на Зямлю на цэлых трыццаць адзін дзень.      Аблятаючы абшары паўночнай зямлі, Жнівень не менш, чым яго браты, Чэрвень і Ліпень, быў захоплены яе прыгажосцю. Ён аглядаў лясныя палянкі ў Паўночным лесе і падмалёўваў яркімі сонечнымі фарбамі пялёсткі палявых кветак.
     – Дзякуй, чароўны сонечны прамень! – дзякавалі яму кветкі.
     Выляцеўшы з лясных зараснікаў да вялікага возера, Жнівень не ўтрымаўся, каб не падфарбаваць збляклыя ад пылу і вільгаці пялёсткі Бярозы і Алешыны.
     – Мы ўдзячныя табе, сонечны Жнівень, – зашумелі галінамі дрэвы. – Але хутка прыйдзе Восень, наша лісце пажоўкне ад холаду і абляціць.
     – А цяпер вы чароўныя! Так палюбуйцеся сваёй прыгажосцю, – запярэчыў ім Жнівень і намаляваў на люстраной роўнядзі возера сілуэты дрэў, якія раслі ля самага берага.
     – І праўда, я вельмі прыгожая! – захапілася сваім адлюстраваннем у вадзе белая Бяроза.
     – Я таксама прыгожая! – здзівілася Алешына.
     – І я, і я, і я – прыгожая! – панесліся ўздоўж берага голасы асін, ліп, верб і клёнаў.
     Дрэвы былі шчаслівыя, што іх прыгажосць яшчэ не звяла, і можна цешыцца цяплу і яркаму сонечнаму святлу.
     Жнівень не шкадаваў паўночнай зямлі свайго цяпла і энергіі. З нястомнай стараннасцю ён саграваў і асвятляў не толькі Паўночны лес, але і палі, сенажаці, рэкі і азёры, выконваючы просьбы Лета, а чараўніца не забывала сілкаваць расліны цёплымі навальнічнымі дажджамі.
     Але час, адведзены ёй для працы, нястомна набліжаўся да заканчэння. Неўзабаве ўсе пасевы на палях і на агародах хутка даспелі і былі прыбраны ў засекі сельскімі жыхарамі. Лясныя жывёлы і птушкі, ведаючы, што Лета хутка сыдзе, гэтак жа, як і людзі, пачалі рабіць запасы ягад і грыбоў на доўгую і галодную Зіму. Пчолы запаўнялі да краёў салодкім мёдам вуллі, мурашкі – уладкоўвалі і неслі харчовыя запасы ў мурашнікі. На дубах у лесе даспявалі жалуды, на рабінах і калінах, шыпшынніку – ягады, на ляшчыне – арэхі. Усе гэтыя смачныя харчы дапамогуць птушкам і жывёлам перажыць халады Зімы і не памерці з голаду.
     Пералётныя птушкі, падгадаваўшы птушанят і навучыўшы іх лятаць, сталі рыхтавацца да адлёту на цёплыя паўднёвыя землі. А вясковым дзецям, тым, хто нядаўна хадзіў у Паўночны лес за ягадамі і грыбамі ці любіў купацца ў лясным возеры, прыйшлося рыхтавацца да школы. Навучальны год ужо быў не за гарамі, таму што ён, як заўсёды, пачынаецца ў дзяцей з прыходам Восені.
     
     Коллектив воспитанников группы "Солнышко", 5 лет. МАДОУ центр развития ребенка детский сад 110 города Тюмени. Работа: "Август-ты прекрасен". Руководитель: Кремнева Л.В.
     
     
      Гэта казка на рускай мове