Вясна! Прамяні сонца ўсё часцей і часцей выглядваюць з-за хмар і пачынаюць прагравацьзямлю, астылую за доўгую і халодную зіму. Паволі снег растае, ператвараючыся ў празрыстыя ручайкі, якія журчаць і струменюцца. У лесе першымі адчулі набліжэнне цяпла маленькія сцяблінкі падснежнікаў. Яны так і рвуцца праз снег да святла, ім вельмі хочацца цяпла. Хутка ўвесь снег растане, і кветкі адужэюць пад прамянямі вясновага сонейка, расквітнеюць.      Вось і птушкі вяртаюцца з поўдня да сваіх наседжаных месцаў. Яны пазнаюць родны лес, скачучы з галінкі на галінку дрэў, якія яшчэ не зусім прачнуліся, і крычаць, пішчаць, ціўкаюць:
     – Дрэвы! Прачынайцеся! Колькі можна спаць! Ужо цёпла, вясна прыйшла!
     Хвоі, елкі, асіны, клёны, дубы, бярозкі чуюць гэты вясновы шматгалосы шум і пачынаюць прачынацца, адыходзіць ад доўгай зімовай спячкі. У іх ствалах ужо завіраваў сагрэты сонечным цяплом сок, яны глядзяць вакол сябе, яшчэ ўспамінаючы свае нядаўнія зімовыя сны. Тонкія стрэлачкі маладой далікатна-зялёнай траўкі прабіваюцца скрозь старое леташнее травяное покрыва. Хутка, вельмі хутка ажыве ўвесь лес, размалюецца яркімі і вясёлымі вясновымі фарбамі. На дрэвах і кустах набрыняюць почкі, і распусціцца свежая зялёная лістота. Расквітнеюць пралескі, званочкі, ландышы, напоўніўшы лес далікатным кветкавым водарам. Прачнуцца пчолкі, стракозы, матылькі, мошкі, жучкі і конікі. Народзяцца іх дзеткі. А птушкі заспяваюць чыстымі радаснымі галасамі гімн вясне.
     
      Гэтае апавяданне на рускай мове