Мае бацькі спазналі многа
     Бяды і страт падчас вайны.
     Зямля гарэла ад пажараў
     І чырванела ад крыві.
     
     Мае старыя баба з дзедам
     У зямлянцы сохлі без харчоў,
     Бо ўсё сяло спалілі немцы,
     Забралі ежу і кароў.
     
     Мой бацька ваяваў на фронце.
     Ён ведаў, час надыдзе той,
     Калі фашысцкая зараза
     Сыдзе навек з зямлі радной.
     
     Яе прагоніць дух магутны,
     Які жыве ў душы людской,
     Любоў святая да радзімы,
     Пяшчотнай матухны сваёй.
     
     І ўспамін азёраў, рэчкі,
     У якой купаўся да зары,
     Садоў пахучых, гнуткіх вербаў,
     Што шамацелі ля вады.
     
     Як жа пражыць без той свабоды,
     Што ў маленстве адчуваў?
     Ты ж нарадзіўся для палёту,
     Як птушка крылы распластаў.
     
     Ніхто не зможа знішчыць гэта,
     Бо адчуванне дабраты
     Парасцвітала ў нас навечна,
     І шчасце з намі назаўжды.
     
     p.s. на фото 9 мая 2014 года