Рэчка, рэчанька бяжыць,
     На Вярбу яна глядзіць,
     Нешта думае сказаць,
     У пуць-дарожаньку пазваць.
     
     Вярба з беражку стаіць,
     Хоча лісце нахіліць
     У ваду, каб змог паплыць
     Па рацэ яе лісток.
     Ён пабачыць Свет здалёк.
     
     Карабель той не прасты –
     Чарадзейны, Залаты!
     Цуды зведае ён там –
     Прыплыве ў акіян.