Усім вядома, што людзі могуць мець зносіны адзін з адным на вялікіх адлегласцях. А як наконт гарадоў? Так, менавіта, самых сапраўдных вялікіх і маленькіх гарадоў. Вы думаеце, яны не ўмеюць мець зносіны? І ўсе гэтыя будынкі, помнікі, праспекты і бульвары, яны нежывыя? Памыляецеся.      Раней за ўсіх вялікіх гарадоў на Зямлі прачынаецца Токіо. Ён размешчаны на самым далёкім усходзе нашай планеты. Шматмільённы горад ціха пацягваецца са сну, расплюшчвае вочы і задуменна глядзіць на далікатнае сонечнае святло, якое выплывае з-за гарызонту на неба, рассыпаючыся па дахах хат і патанаючы ў лёгкай ранішняй смузе. Паступова сонца азарае ўвесь горад, і Токіо, асвяжыўшы свой твар прахалодным паветрам і злёгку растармасіўшыся, спакойна прымаецца за сваю дзённую справу. Як самы ранні пеўнік, акінуўшы празорлівым позіркам зямныя абшары, Токіо будзіць усю акругу. Пазыўныя яго звонкага голасу ляцяць ва ўсе бакі і дабіраюцца да шматлікіх гарадоў. Вось і Масква пачула, прачнулася, але яшчэ не ўстала, вырашыла трохі папесціцца ў пасцелі. А там, следам за ёй, іншыя гарады абудзіліся ад сну. Толькі Лондан доўга не прачынаецца, быццам і не чуе галасоў суседзяў, неахвотна растаючыся з цішынёй світанку.
     Нарэшце, усе прачнуліся, падбадзёрыліся, і пачалася Пераклічка.
     – Гэй, Парыж! Як там у цябе надвор'е?
     –Як быццам, някепскае. Сонечна. І Эйфелева вежа добра бачная!
     – Лондан, а ты як, прачнуўся?
     – Ды ўжо, з вамі выспішся!
     – Паглядзі на Біг Бэн, колькі націкала?
     – Крыху менш, чым у цябе.
     – А ў мяне, ведаеш, ужо цэлы паверх новага небаскроба пабудавалі, пакуль ты спаў, – выхваляецца Токіо.
     – Гэта што, у мяне новы завод адкрылі, – перабівае яго Пекін.
     – А мой Залаты Караблік на Адміралцействе пазбіраў усе марскія караблі. Вунь яны ідуць да прычала, – адклікаецца Санкт-Пецярбург.
     А Кіеў, зіхаціць на сонцы старадаўнімі залатымі купаламі, шамаціць лістотай сваіх цяністых прыдняпроўскіх паркаў. Ён загледзеўся на дзяцей, якія выйшлі на прагулку разам з настаўніцай. Зараз яна вядзе іх да фунікулёра, каб пракаціць на незвычайным "трамвайчыку" з Уладзімірскай горкі.
     
      Гэтая казка на рускай мове