Бярозанька маладзенькая,
     Быццам дзяўчынка маленькая,
     Тонкія нітачкі-косы вісяць,
     Лісцем шуршаць і святлом зіхацяць.
     
     Тонкае дрэўца, бялюсенькі стволік,
     Лепшага дрэўца не ўбачу ніколі.
     Дужай расці і ўвысь падымайся,
     Песні спявай ды ўсім ўсміхайся.
     
     Я падыду да цябе на світанку.
     Ты яшчэ спіш ці праснулася зранку?
     Косы спляла і на свет паглядаеш,
     Сонца, што толькі ўстае, сустракаеш.
     
     Птушка ляціць, на галінку садзіцца,
     Хоча сяброўствам з табой заручыцца.
     Песняй чароўнай размову заводзіць.
     Ты ж назіраеш, як Сонца ўсходзіць.
     Зірк – прамяні ад яго паляцелі,
     Стволік і косы твае абагрэлі…
     
     Улетку, прынцэса, жыві, весяліся!
     Прыйдзе зіма, спаць паціху лажыся.